Voordeel van gepensioneerd zijn is dat je veel tijd hebt. Ik heb al behoorlijk wat hobbies, dus op zich is het zonodig moeten invullen van tijd niet zo urgent. Maar op een gegeven moment kreeg ik toch de behoefte om iets nieuws op te pakken. Iets in de hobby-sfeer. Ik ben op zoek gegaan naar schriftelijke cursussen, want dat vind ik het gemakkelijkst. Dan kun je je eigen tijd invullen. Nadeel is natuurlijk wel dat je dan de stimulans mist van het wekelijks ergens naar toe moeten gaan voor de cursus.

Op donderdag 9 juni ging de wekelijkse speurtocht van de Werkgroep Archeologie naar Rooi Magdalena, een van de bekenste rooien van Curaçao. Een rooi is een pad, waarlangs het regenwater zijn weg zoekt van de heuvels naar de zee. Vaak worden in dergelijke rooien dammen aangelegd om het water langer vast te houden, zodat er landbouw kan worden gedaan in het gebied.

Sinds begin 2014 organiseer ik wekelijks wandeling door de natuur van Curaçao, waarbij ik naast informatie over de natuur om ons heen ook meestal iets kan vertellen over de historie van Curaçao aan de hand van wat we onderweg tegenkomen. Ik loop nu al drie jaar wekelijks dezelfde routes; niet dat het verveelt, maar toen ik zag dat er een nieuwe route was uitgezet door Uniek Curaçao, besloot ik die route zelf eens te verkennen. Ik had een aantal vrienden gevraagd of ze mee wilden gaan, maar om verschillende redenen konden die allemaal niet op de geplande dag en tijdstip. Daarom trok ik op donderdag 1 juni er in mijn eentje op uit.

Afgelopen zaterdag, 5 juni 2015, kreeg ik van een goede vriendin een alarmerende mail met daarin het verzoek om foto's te maken van een gebied om zo te documenteren hoe het er nu uitziet. Volgens haar zijn er daar ontwikkelingen in gang gezet, die een grote bedreiging opleveren voor het natuurgebied daar en ook voor het mooie wrak dat daar onder water ligt. Het gaat om het gebied langs de kust in Otrobanda, een van de twee stadsdelen van onze hoofdstad Willemstad. Op zondag ben ik dus op pad gegaan om dat gebied te fotograferen.

Tijdens mijn vakantie in Nederland heb ik eindelijk een lens gekocht, die ik al heel lang op mijn verlanglijstje had staan. Voordeel van vakantie is dat je wat gemakkelijker geld uitgeeft en bovendien bleek de lens in Nederland goedkoper te zijn. Dus na lang wikken en wegen toch maar de knoop doorgehakt. Het is een groothoeklens voor mijn Olympus E-PM1 camera; een camera, die ik niet alleen boven water (veel van de vakantiefoto's van dit jaar zijn ermee gemaakt), maar ook onder water goed kan gebruiken.