Sinds begin 2014 organiseer ik wekelijks wandeling door de natuur van Curaçao, waarbij ik naast informatie over de natuur om ons heen ook meestal iets kan vertellen over de historie van Curaçao aan de hand van wat we onderweg tegenkomen. Ik loop nu al drie jaar wekelijks dezelfde routes; niet dat het verveelt, maar toen ik zag dat er een nieuwe route was uitgezet door Uniek Curaçao, besloot ik die route zelf eens te verkennen. Ik had een aantal vrienden gevraagd of ze mee wilden gaan, maar om verschillende redenen konden die allemaal niet op de geplande dag en tijdstip. Daarom trok ik op donderdag 1 juni er in mijn eentje op uit.
Een deel van de route is een allang bestaande route van Uniek Curaçao. Die loopt vanaf Vaersenbaai boven over de klip naar Boca Sami, of omgekeerd. Nadeel van die route is dat je daarna dezelfde route in omgekeerde richting moet doen om weer bij het vertrekpunt uit te komen. Nu is door Uniek Curaçao via een andere route een alternatief geboden om weer op het vertrekpunt uit te komen. Voor een deel loopt die route in omgekeerde richting over mijn wandeling rondom de saliña van St. Michiel, dus ook dat deel van de route was niet nieuw voor mij. Maar daarna vervolgt de route via een mij onbekende weg. Het was dus met name dat deel dat mijn interesse had tijdens de verkenning.
Om half zeven 's morgens stond ik al op de parkeerplaats van Kokomo Beach bij Vaersenbaai. Het begin van de route is al jaren aangegeven via gele stenen. Daar kun je via een pad de helling op naar de restanten van een oud fort, fort Vaersenbaai. Er zijn twee gedeeltes van dat fort, een deel dat iets lager ligt en een deel dat uitkijkt over de baai. Het lager gelegen gedeelte was bedoeld om een aanval vanaf land af te kunnen slaan. Het hoger gelegen gedeelte, het bovenfort, had als doel om de baai te verdedigen. Er was ook nog een fort op het strand, maar daar is niets meer van te vinden. Er was een oude muur op het strand, die mogelijk deel uitmaakt van dat fort. maar daar ik nu het terras van het restaurant van Kokomo Beach op gebouwd.
De tocht loopt vervolgens via een gemakkelijk beloopbaar pad, eerst vlak langs de kust en daarna verder in het binnenland, maar altijd bovenop de klip naar Boca Sami (baai van St. Michiel). Vreemd genoeg is langs dat pad niet aangegeven dat je op een gegeven moment ook naar boven kunt, naar het bovenfort van St. Michiel. Vanuit mijn activiteiten voor de werkgroep Archeologie van Curaçao kende ik dat fort al en ben ik dus wel even boven gaan kijken. Daarvoor moest ik wel een aantal stekelige takken over het pad wegknippen. Blijkbaar is het niet de bedoeling dat de wandelaars dat fort gemakkelijk vinden.
Na bezichtiging van het fort vervolgde ik de aangegeven route naar zeenivo. Daar gaat de route, overigens niet aangegeven, linksom de saliña. Onderweg is een moeilijk punt, waar je ca 2 meter naar beneden moet. Ik ken dat punt goed van mijn andere wandeling in omgekeerde richting, maar dan is het iets gemakkelijker, omdat je dan omhoog moet klimmen. Naar beneden moet je goed zoeken naar steunpunten voor je voet.
Intussen wat het begonnen met regenen. Voor mij op zich geen probleem. Je kunt maar eenmaal nat worden en natter dan nat kan niet. Wel een probleem is dat er langs de route Manzaliñabomen staan en het druipnat daarvan levert blaren op. Ik voelde dan op een gegeven moment ook een drup op mijn hand vallen en die begon gelijk te branden. Pech.
Het klaarde weer op en ik kwam uiteindelijk bij het mij onbekende deel van de route. Ik wist dat ik naar de berg toe moest lopen, maar ook dat is niet aangegeven. Pas aan de voet van de berg begint een duidelijk aangegeven route. Via gele verfstippen op de rotsen wordt een klimroute aangegeven. Er is dus geen echt pad; je moet echt van rots naar rots naar boven. Niet iets voor als je last hebt van hoogtevrees. Ook liggen niet alle rotsen even vast, dus je moet goed opletten, waar je je voeten neerzet. Maar ik ben heelhuids boven gekomen. Onderweg is er een mooi uitzicht over de omgeving.
Boven over de berg is het pad ook duidelijk aangegeven en dat leidt uiteindelijk weer terug naar het beginpunt.
Een mooie, maar pittige route. Wel een mooie aanvulling op mijn wandelingenpakket. Ik denk dat ik de route voor een eerste keer inplan in juli (de planning van juni is al gepubliceerd, voordat ik deze route kende).
De route op de kadasterkaart van 1993
Toegangspoort fort Vaersenbaai
De vloer van het landfort
Bovenfort Vaersenbaai
Geschutsmuur Fort Vaersenbaai
Pad richting Boka Sami
Zicht op de saliña van St. Michiel
Pad naar het bovenfort van Boka Sami
Bovenfort Boka Sami
Kanon van bovenfort St, Michiel
In de verte de St. Michielsberg
Mangroven langs de saliña van St. Michiel
Banana di ref (voorgrond)
Versteende duinen?
In de verte de Seru Sami, waar de route overheen loopt
Op weg naar de Seru Sami door de droge saliña
Een Warawara houdt ons in de gaten
Opgang naar de Seru Sami
Zicht vanaf de helling van de Seru Sami
Stapelmuur boven op de Seru Sami
In de verte landhuis Malpais
Zicht op de drooggevallen saliña bij Vaersenbaai
Wilde Hibiscus langs de route
