Van José had ik een zogenaamd "Meereis"-kaartje gekregen voor de trein. Daarmee kon ik gratis op 2 dagen meereizen op voorwaarde dat Frances wel een kaartje kocht (of de OV-chipkaart gebruikte) naar de betreffende bestemming. Een goede reden om een dagje naar Amsterdam te gaan met de trein. Vanuit ons appartement in het Oude Noorden van Rotterdam zijn we met tramlijn 4 of 8 in een mum van tijd op het station. Daar eerst de OV-chipkaart opwaarderen, want voor de trein moet er minimaal Euro 20 op staan. Daarna door de toen net voor het eerst in werking zijnde poortjes van het station Rotterdam naar het perron. Daar bleken we ook nog elk een keer extra met onze OV-chipkaart te moeten wapperen, want de trein, die we zouden nemen, was een Intercity Direct. Dat is een extra snelle verbinding van Rotterdam naar Schiphol en daarna Amsterdam. Waarschijnlijk ingevoerd toen de hoge-snelheidstrein geen succes bleek te zijn.
En inderdaad ben je in een mum van tijd op Schiphol; iets om te onthouden voor een volgend bezoek, want je bent er sneller dan met de auto. Ook Amsterdam is zo bereikt. Daar aangekomen viel als eerste de geweldige drukte op. Een ervaring, die zich aan ons bleef opdringen gedurende de rest van ons bezoek daar.
Eerst namen we een tram richting het Anne Frank huis. Daar waren we beiden nog niet geweest en het leek ons een goed idee om daarmee te beginnen. Helaas bleken we niet de enigen te zijn, die dat idee hadden. Er stond een rij van verscheidene honderden meters lang. Eerst sloten we nog hoopvol aan, maar toen er geen beweging in bleek te komen, ging ik poolshoogte nemen om te zien hoe lang de rij was. Daarna was de beslissing snel genomen om niet uren te gaan wachten.
We liepen richting het centrum. In Amsterdam kan ik niet verdwalen. Vanwege de structuur van de grachtengordel kun je op elk moment eenvoudig vaststellen waar het centrum ligt. Kwestie van kijken naar de bocht in de gracht en dan verder naar binnen lopen. Zo kwamen we snel in het centrum aan. Natuurlijk liepen we eerst door de Kalverstraat. Heel druk en natuurlijk vol met winkels, waar we naar binnen wilden.
Uiteindelijk bereikten we de dam. Daar herinnerde ik me het wassenbeelden museum, maar toen we daar ook weer een rij zagen en bovendien nogal schrokken van de toegangsprijs, besloten we richting de walletjes te lopen.
Onderweg kwamen we een winkel tegen met allemaal beeldjes van elfjes, trollen en andere sprookjesfiguren. De winkel is prachtig opgezet. Het is maar goed dat hij in Amsterdam ligt en niet op Curaçao, want anders zou ik veel hebben meegenomen om het huis op te sieren. Nu heb ik me beperkt tot het maken van foto's, totdat ik erachter kwam dat dat niet toegestaan was. Later heb ik gezien dat ik dat verbod al op de eerste foto onbewust mee had gefotografeerd. Nu heb ik toch een mooie herinnering aan die winkel.
De walletjes zelf blijven een aparte beleving. Ik blijf het vreemd vinden om de vele ramen te zien waarachter dan iemand zit, die zich van haar beste kant laat zien (door meestal zo weinig mogelijk aan te doen) om zo klanten naar binnen te lokken. Een bijzonder beroep. Een beetje genant om naar binnen te kijken.
Ook zijn er de nodige sexshops te vinden. Een gebied dat ook zeer in trek is bij de toeristen, want ook hier was het weer behoorlijk druk. Niet erg handig voor de dames achter de ramen, want daardoor is de klandizie waarschijnlijk beperkt.
We hebben gegeten in een van buiten klein uitziend cafeetje. Binnen bleek het te bestaan uit drie verdiepingen en de eigenaar stond al vanaf de bovenste verdieping te roepen dat we helemaal naar boven moesten komen om nog een plekje te vinden. Hier bleken we eindelijk wel een erwtensoep te kunnen bestellen met roggebrood en spek. De smaak van de soep viel wat tegen, omdat hij nogal zoet was. We hadden dat eerder ook al meegemaakt met een uiensoep. Blijkbaar is onze smaak veranderd door ons verblijf op Curaçao, waar we waarschijnlijk minder zoete uien hebben. Onze bestelling leidde vervolgens tot een overvloed van bestellingen voor erwtensoep van de tafels op de derde verdieping. Daar had de eigenaar blijkbaar niet op gerekend, want uiteindelijk moest hij de soep serveren met gewoon brood in plaats van roggebrood.
Al met al een leuk bezoek, al is de drukte wel een factor, die niet uitnodigt om er nog eens heen te gaan.
Op het station in Rotterdam; wachten op de Intercity direct
Vakantie_Nederland_2015_126
Ook in Amsterdam hebben ze schoenen
Ingang van het museum
Ingang van he Begijnhof
Uitleg en plattegrond van het begijnhof
Rustig binnengebied van het hofje
Frances kijkt omhoog naar de kerktoren in het hofje
Nogmaals het begijnhof; rustig wonen in een drukke stad
Vakantie_Nederland_2015_134
Monument op de dam
Monument op de dam
Hele leuke winkel
Later zag ik pas dat fotograferen niet is toegestaan
Prachtige beeldjes; lastig mee te nemen in een koffer
Beschilderd glas
Liftdeur, nauwelijks als zodanig herkenbaar
Trollen
Aardige boom
Het Waaggebouw
Beetje eng terras
Zelfs voor het fotograferen van deze hond was toestemming nodig; flitsen mocht niet
Op de walletjes; een van de vele sexshops
